Van de Vlaamse mysticus Willem Jordaens (ca. 1321-1372), magister in de theologie aan de Parijse universiteit, was bekend dat hij in het klooster van Groenendaal twintig jaar lang de naaste medewerker van Ruusbroec was en dat hij vier traktaten van hem in het Latijn heeft vertaald. Lange tijd wist men echter niet dat Jordaens ook zelf mystieke teksten in de volkstaal heeft geschreven. Dit vroeg-16de-eeuwse manuscript bevat De mystieke mondkus of De osculo amoris, een traktaat waarin de auteur het Bijbelse Hooglied als allegorie gebruikt om de innige band tussen God en de ziel weer te geven. Na de voet- en de handkus is de mondkus de hoogste van de drie trappen van geestelijke groei. Ze staat voor de mystieke ontmoeting van de ziel met God. Oorspronkelijk was dit handschrift samengebonden met een Hadewijch-handschrift, een van de slechts vijf manuscripten waarin haar verzamelde werk is overgeleverd. De twee delen zijn door dezelfde hand geschreven, in hetzelfde Oost-Brabantse dialect. Mogelijk is de codex afkomstig uit het kartuizerklooster in Zelem bij Diest.

Dit werk online raadplegen